 | ||||
| ||||
| ||||
| Home Belevenissen | ||||
Belevenissen
Ingezonden door: Wilan (oktober 2006)
Crashtest
Mythbusters heeft, in serie 3 aflevering 4, een mythe getest met 2 vrachtwagens en een personenauto. De mythe was dat de vrachtwagens frontaal op elkaar botsen en dat, door de kracht van de botsing, de twee vrachtwagens volkomen in elkaar vast kwamen te zitten. Pas op de sloop ontdekte ze dat er nog een personenauto tussen zat.
Voor het testen van de mythe zijn twee vrachtwagens van de sloop gehaald. De auto is gedoneerd door een trouw fan van Mythbusters. Ze zochten een kleine, europese auto. En ze kwamen aan met een: Fiat X1/9. Eeuwig zonde natuurlijk. Volgens de eigenaar was de motor stuk.
Doordat de eerste run misging, is het wel een mooie crashtest voor de fiat geworden. Bij de eerste run is de X1/9 alleen door de vrachtwagen van achter geraakt. De snelheid waarmee dat gebeurde hebben ze niet gezegd, maar bij de tweede run gingen beide vrachtwagens ongeveer 35 mile/uur ~50 km/uur. Waarschijnlijk gingen ze bij de eerste run dus ook ongeveer zo snel.
De bestuurder zou de eerste run volgens mij overleefd hebben. Bij de tweede wordt het lastig. Zeker de passagier zou flinke hoofdpijn hebben. Onderstaande foto's spreken voor zich...
Ingezonden door: Ed (augustus 2006)
Hallo allemaal,
Bij toeval ben ik op deze werkelijk prachtige site beland.Gisteren heb ik de garage opgeruimd, het was hoog nodig.En dus kwam het zover dat ik hem, of moet ik zeggen haar?, naar buiten heb moeten duwen.
Vooruit dan, hier de voorgeschiedenis:
Ik ben de gelukkige bezitter van een x1/9 uit 1975.Destijds (20 jaar geleden) als jong manneke deze prachtauto gekocht en er enkele jaren mee rond gesjeesd.Na die enkele jaren rijden getracht om de auto links en rechts een beetje bij te werken.En voor ik het zelf goed en wel besefte was ik begonnen aan een complete restauratie, en je raad het al, niet tot het einde gebracht.
Maar wat heb ik dan wel gedaan:
De totale bodem vernieuwd, door 2 stalen pijpen op 2 oude wielen te lassen, kon ik de auto op zijkant leggen om zo de onderkant goed te bewerken, de platen die erin zijn gelast zijn allemaal 1,5 mm.(roesten dus voorlopig niet meer door.Vervolgens nieuwe drempels ingelast (incl. binnenkokers)Jezus, wat was dat ding rot.Nieuwe achterdrempels ingelast, nieuwe voorspatborden gekocht (rib uit m`n lijf),Motor onder handen genomen; nieuwe kleppen, pet, pakkingen etc. En nu, na 15 jaar in garage te hebben gestaan, twijfel ik weer;
- weer zelf beginnen
- op laten knappen door een andere liefhebber
- of verkopen !?
Ik weet ik nog niet wat het voor kosten meebrengt om hem op te laten knappen?
Iedereen met een goede bedoelde raad is welkom om te reageren op mijn verhaal.
Gegroet,
Ed
hvda@home.nl
Ingezonden door: Rob Hotting (juni 2006)
Het Italiaanse bloed kruipt waar het niet gaan kan…
Sinds enkele jaren loop ik mijn vrouw al gek te zeuren met het idee om een cabrio te kopen.
Eigenlijk was ik al langer van plan om een klassieker te kopen, maar daar waren we snel van genezen. We hadden een prachtige Mercedes Benz met voorbank en 3 versnellingsautomaat op het stuur op het oog, als vervanging voor onze oude Scorpio (6 cilinder; 2,4 ltr). Helaas bleek al snel dat er sprake was van dichtgetectyleerde bodemplaat en kokerbalken. Wel een prachtige proefrit gemaakt en de toen de smaak te pakken gekregen. (dat was dus drie auto’s terug). Omdat ik tegenwoordig 30.000 km per jaar rijdt, heb je dus een betrouwbare auto nodig, maar ook weer niet zo goed dat er een cabrio in zat. Ik ben nl. erg gecharmeerd van de Renault Megane CC. Wat een plaatje en wat een prijzen. Vandaar dat we toch weer naar de klassiekers onder de cabrio’s gingen kijken.
Aangezien ik voor het onderhoud toch wel afhankelijk was van zoonlief, hebben we ons samen verdiept in wat er zoal mogelijk was. Hij is fervent CRX rijder, maar vindt de cabrio’s niet zo goed rijden en ze zijn ook nog te jong. Omdat het toch een beetje sportief moest zijn, kwam hij met het idee van de X19. Hoewel ik het eerst geen echte cabrio vond, maar meer een targa met het opstaande achterruitje, ben ik ondertussen steeds enthousiaster geworden. Daar kwam bij dat ik een beetje geschrokken was, toen vrouwlief zich plots liet ontvallen “nou dan ga je toch eens kijken”. De lol van het zeuren was ineens weg, en er moest serieus rondgeneusd worden.
Na veel gespeur op internet hadden we op een gegeven moment twee blaadjes met adressen. Omdat ik wel benieuwd was naar de ervaringen van anderen en om er tenminste één in goede conditie te zien (ik had de X19 nog nooit in het echt gezien) zijn we op de 1e zaterdag van juni op pad gegaan, zodat we bij het Magazijn van de X19 club langs konden.
Op zaterdag zijn we met zijn drietjes vertrokken naar het eerste adres. De tweede zoon heeft sinds kort ook zijn rijbewijs en was bereid voor een kleine tegenprestatie (de verzekering) mede-eigenaar, en vooral gebruiker te worden. Tot mijn spijt trok de oudste meteen zijn financiële bijdrage in toen hij begreep dat de onervaren jeugd ook over de sleutels mocht beschikken. Gelukkig bleef zijn onderhoudsaanbod overeind en kon ik met een gerust hart afreizen.
Aangekomen op ons eerste adres bleek daar een fraaie groene X19 met vette banden te staan. De proefrit deed ons wel even schrikken i.v.m. de “slechte” remmen (niet meer onbekrachtigd gewend) en de slippende koppeling. De aardige eigenaar legde uit dat de auto net zonder mankeren door de APK was gekomen. Omdat alles goed in de tectyl zat was het wel een gok om aan te nemen dat hij niet rot was. Over andere zaken was de eigenaar niet zo op de hoogte.
Ik ben nog aan het onderzoeken of het een 1300 of 1500 is (code 128AS, dus wijst op 1300, maar deskundigen menen aan het dashboard en bumpers een 1500 te herkennen). Enkele minpuntjes daargelaten (o.a.de dichtgeplamuurde v-gleuf op de motorkap) waren we tegelijk enthousiast en moest er al gehandeld worden. Na wat heen en weer praten werden we het eens over de prijs en waren we trotse eigenaar van een heuse klassieker met open dak.
Zoals jullie gemerkt hebben is sinds begin juni 2006 het weer in Nederland plotseling zo omgeslagen dat ik eigenlijk alweer naar een cabrio met airco om moet kijken. Wat een hitte heb ik meegemaakt. Ik snap nu ook waarom cabrio-rijders van die petjes dragen. Ik kreeg ook meteen weer het o-ja-dat-was-de-ellende-van-motorrijden gevoel. Ik heb vrij lang motor gereden, net als mijn vrouw. En er kwam zelfs weer een motor toen er al 3 kinderen waren (maar dan met zijspan). De boel toch weer verkocht omdat ik gek werd van de hitte en de beschermende kleding zomer en winter. Dat was dus het moment dat ik dacht – er moet een cabrio komen. Voorlopig hebben we veel lol in het rijden en uitzoeken wat voor info er over de X19 te vinden is. Vooral de site van Leo met technische info kunnen we als zelfsleutelaars erg waarderen. Tot slot begon ik mij al af te vragen waarom we tegenwoordig een Stilo en een X19 rijden, tot ik besefte dat onze eerste auto ook al van Italiaanse makelij was. Dat was nl. een Lancia Beta 1600.. . Blijkbaar zijn we met het Italiaanse virus besmet.
Wie weet het antwoord: is dit een 1300 of een 1500?
Rob Hotting
rhotting@quicknet.nl
Heemstede
Ook onze X1/9 moet ieder jaar APK gekeurd worden. Ondanks dat mijn eigen bolide in december weer goed gekeurd werd, vind ik deze maand van APK keuring eigenlijk toch niet zo heel erg handig.
Waarom eigenlijk niet?
Zoals bij de meeste X1/9 rijders staat de auto in de winter lekker op blokken en goed verzorgd gestald, dit vanwege zijn winterslaap en het natte jaargetij. Het zijn dan ook voor de meeste berijders, en voor de zelf sleutelaars van een X1/9, meestal erg koude wintermaanden om in de garage of schuur zijn X1/9 APK klaar te maken. Laat daarom eens een APK keuring opnieuw uitvoeren in de maanden juli of augustus. Dit heeft als groot voordeel dat je voortaan elk jaar in de warme maanden mei, juni of juli de auto op je gemak en zonder last te hebben van de kou of regen APK klaar kan maken. Ook al is de auto pas gekeurd je kan hem altijd voor een nieuwe keuring aanbieden.
Meer informatie over het tijdstip van de APK keuring op: RDW.nl
Ingezonden door: Wim Nissen (juni 2005)
De X 1/9 was mijn 1e auto en heeft nog steeds een speciale plaats in mijn hart. Dat klopt trouwens niet helemaal. Mijn allereerste auto was de VW polo die ik van moeders kreeg (was haar auto) na het behalen van mijn rijbewijs. Die heb ik toen terstond verkocht toen mijn ouders op een zondagochtend in de kerk zaten, stiekem naar buiten duwen met een bordje te koop erop (toen was er nog geen internet, we spreken ca. 1979) en meteen verkocht. Toen via via een X 1/9 1500 gekocht die tot aan de voorruit in elkaar zat. Bij de reparatie bleek dat ik een 1000ste geluk had gehad, was nl. ook een talud afgereden en met de caterpan op een betonnen putje gekomen, gat in caterpan ter grootte van een hand. Motor gelukkig meteen uitgeslagen, naar ik aanneem, want er was verder geen motorschade. Deze auto heb ik mijn hele studententijd gereden. Daarna op zoek gegaan naar dezelfde of betere gewichtsverdeling, maar met meer pk/kg verhouding. Toen heb ik diverse Lotus en Caterham supersevens gebouwd. Meest extreme had ca. 300pk bij 400 kg, betekend 0 tot 100 in 3.3 sec. en sturen met stuur recht met rechtervoet via viscose sperdifferentieel. Nu ben ik helemaal verslaafd aan de Lotus Elise, weer middenmotor maar technisch 30 jaar doorontwikkeld t.o.v. de X 1/9. Auto's waar ik beter mee kan dansen dan met mijn vrouw.